Vëllimi poetik "Puthlutja ime" vjen përmes një neologjizmi që përbashkon dashurinë për njeriun dhe Zotin në një fole’ të vetme njerëzore.
"Çdo libër është një pasqyrë. Historitë tona njerëzore shfaqin përmes tyre fizionominë e asaj kohe, e cila niset për t’u bërë kujtesa e të gjithëve edhe pse ka qenë thjesht jeta e një ose dy njerëzve – krejt të padukshëm në këtë kozmos të zhurmshëm njerëzor", theksoi autori.
Poeti Alban Bala veçon dy detaje nga poezitë e këtij vëllimi:
"E para është vërtetësia. Në mënyrë që të flasë në gjuhën e saj universale, poezia ka nevojë që të ngrihet në shkallën më të lartë të së vërtetës, të përqafojë nivelin më sublim të sinqeritetit, të zhvishet nga çdo mburojë dhe të pranojë çdo shigjetë drite, syri, gjykimi. Fuqia e poezisë është gatishmëria e saj për të marrë çdo plagë, në emër të së vërtetës pa kushte.
Së dyti, është natyrshmëria. Poezia e vërtetë është ajo që nuk vjen si poezi, por si mënyrë të jetuari. Shumë prej këtyre vargjeve janë në themel biseda njerëzore, janë çaste personale, shkëmbime të pandërprera idesh dhe gjendjesh, janë përshëndetje të mëngjesit dhe mbrëmjes njerëzore më të natyrshme që ekziston.
