Me individualitetin e tij të pazakontë, ashtu si edhe në libra të mëparshëm të tij, autori na tërheq mjeshtërisht në mënyrë të pakthyeshme në misteret e pafund të jetës dhe vdekjes, dashurisë dhe mungesës së saj, dinjitetit dhe depersonalizimit të individit dhe shoqërisë. Një un poetik vazhdimisht i dyzuar, ku shpesh Vetja është Tjetri.
Përtej figuracionit origjinal artistik dhe gjetjeve befasuese, graviteti filozofik, herezitë sociale, provokimi i moraleve të dyshimta, sarkazma dhe autoironia, mbeten tipare thelbësorë të krijimtarisë gjithnjë e më brilante të Artan Gjyzel Hasanit.
Për lexuesin e pasionuar dhe shijehollë, 93 poezitë e përmbledhura në faqet e “Libido”, përjetohen si një udhëtim tundues nëpër labirinthet e vargjeve në fund të të cilit, autori e lëshon dorën dhe të lë të lirë të vazhdosh i vetëm pjesën e mbetur që mund të jetë qiell ose humnerë.
“Libido” e Artan Gjyzel Hasanit, shtrihet përtej dëshirës seksuale që nënkupton ky term, duke vargëzuar një vullnet individual për të mos iu dorëzuar vdekjes para kohe. Çdo lloj vdekjeje apo vrasjeje të shpirtit. “Më shumë sesa viktima, ne jemi vrasës” thotë një poezi e tij e dikurshme dhe duke i kërkuar ndjesë vetes, autori duket sikur lan mëkatet tona.
